Ocak 1922’de
- I. Sınıf (Yiyecek içecek) ikmal maddeleri
11 Ocak 1922 tarihli rapordan: “Ordu hükümet teşkilleri tarafından halktan satın alınan yiyeceklerle beslenmektedir. Son 25 gün içinde ordu, satın alınan yiyeceklerin altı mislini tüketmiştir. Elde para yoktur. Yemeklik bitmiştir. Bir iki güne kadar ordu et sıkıntısına düşecektir…”
13 Ocak 1922 tarihli Batı Anadolu Menzil Müfettişliğinin raporundan: “… Bölgedeki su değirmenleri ihtiyaca yetmemektedir. Ereğli ve Ulukışla bölgesindeki değirmenler halk ihtiyacı zorlanarak ordu için çalıştırılmaktadır. Konya halkının ihtiyaçları ikinci plana alınarak bütün değirmenlere el konmuştur…”
- Yakacak
Odunla işleyen trenlerin verimi düşüktür. Odun taşınması için ayrılan 70 vagon, yiyecek ulaştırmasının aksamasına neden olmuştur. Yakacak maddesi taşıma bakımından da demiryolu ulaştırması hiçbir zaman yeterli olmamıştır.
- II. Sınıf İkmal Maddeleri (Giyecek ve eşya)
İstiklâl Harbinin bu döneminde Batı Cephesi birliklerinin lojistik desteği ön planda tutulduğundan Merkez ordusu erlerine giyecek eşyası olarak birer kaput sağlanabilmesi için Samsun’dan 10 bin, Amasya, Tokat ve Sivas’tan beş bin lira yardım toplanması konusunda Büyük Millet Meclisi’nden karar alınmıştı.
Büyük çabalar olduğu halde ordu hissedilir derecede eşyasız ve donanımsızdı. Cephedeki birlikler köylerde barınmakta ve köylünün eşyasını kullanmaktaydılar.
- İstanbul’dan kaçırılan silahlar
İstanbul’daki Osmanlı ordusu silah ve cephane depoları İtilâf devletleri işgal kuvvetleri tarafından titizlikle korundukları halde silah ve cephaneler buralardan gizlice alınmakta, halktan temin edilen deniz araçlarıyla Karamürsel, İzmit ve Karadeniz limanlarına kaçırılmaktaydı.
İzmit Körfezi kıyılarına çıkarılanlar, Kocaeli Grubu Komutanlığının yardımıyla karadan ve çoğu Bolu üzerinden kağnılarla Ankara’ya, buradan da Bolvadin ve Çay’a gönderiliyordu. Karadeniz kıyılarına çıkarılanlar ve Ruslardan alınanlar kara araçlarıyla Ankara’ya götürülmekte demiryoluyla Polatlı’ya, buradan da menzil araçlarıyla Sarayönü istasyonuna ulaştırılmaktaydı.
- Sevkler
Kasım 1921’de satın alınan 26 uçaktan 22’si Rusya üzerinden Baltık limanına oradan da trenle Novorosisk limanına getirilmiş, bu tayyareler temmuz ayı sonlarına doğru Şahin ve Trabzon vapurlarıyla ambalaj halinde Trabzon ve Samsun limanlarına nakledilmişti.
Yedek parçaları Aydın reis gambotuyla taşınan bu tayyarelerin bir kısmı Samsun’dan cepheye uçurularak Büyük Taarruz’daki görevlerine yetiştirilmişlerdir.
Sadece Graç vapuruyla İstanbul’dan 75 mm’lik 20 adet sahra topuyla bazı top ve tüfeklere ait yedek gereçler İnebolu’ya, İstanbul’dan 70 tüfek, yedi dağ topu ve topçu gereçleri Ereğli’ye çıkarılmış, ayrıca İstanbul’dan yola çıkarılan 426 balya eşya da Mersin üzerinden cepheye gönderilmiştir.
Ocak 1922’de Batı Anadolu Menzil Müfettişliğine ait çeşitli kollarla Hatırlı’daki 600 ton ve Polatlı’daki 400 ton cephane Sarayönü’ne taşınmıştır. Ayrıca Batı Cephesine ait 400 deve, Koçhisar ve ilçelerindeki müteahhide ait 165 deveden oluşan kol ve halka ait 18 arabayla günde ortalama 2,5 ton cephane Polatlı’dan Sarayönü’ne taşınmaktaydı.
- Fransızlardan alınanlar
İtalyan ve Fransız işgal kuvvetleri, barış antlaşmalarından sonra Türklere karşı tutumlarını değiştirmişlerdi. Anadolu’da işgal ettikleri yerlerden çekilirken bazı silah ve malzemeyi hediye olarak Türklere bırakmışlardı.
Fransızlarla yapılan anlaşma gereğince bu ülkeden 10 adet uçak hangarı, 4 adet yedek uçak motoru, 3 adet telsiz istasyonu bağlantısı kurulmuştu. Fransızlar topraklarımızı terk ederken 10 adet Brege tipi uçak ile 10.089 adet muhtelif cins silah ve bu silahlara ait 1505 sandık cephaneyi karşılıksız bırakmışlardı.
Kaçırılan bu silah ve cephaneler daha ziyade Maçka, Zeytinburnu ve Baruthane’deki depolardan yapılmaktaydı. Bu depolarda bol miktarda mermi bulunuyordu. Hatta Vrangel ordusuna ait 400 adet makineli tüfek bile vardı.
