Daha önce “Şehit Anaları” başlığıyla birkaç yazı yazmıştım. Adana’da bir şehit anasına söylenen sözleri hiçbirimizin kabul etmesinin mümkün olmadığını belirtmiştim. Ülkesi için şehit düşmüş bir insan, anasının bu hale düştüğünü tabii ki hissediyor ve kemikleri sızlıyordur.
Gazilerle ilgili yine birçok kez yazı yazmış ve onların düştüğü durumları da yansıtmıştım. Sınır ötesi operasyonlara giden Mehmetçiklere Anadolu insanının nasıl davrandığını ekranlarda defalarca izlemiştik. Ahırındaki iki hayvanından birini, kolundaki bileziğini, mangalında pişirdiği aşını Mehmetçik ile paylaşan bu vefalı insanlar, onların belki de dönmeyeceklerini, bazılarının yaralanacağını hatta organ kaybına uğrayacaklarını bile düşünmüşlerdir.
Gazilere yapılanlar
Ne yazık ki, bizler asil değerlerimizi kaybediyoruz. Şehit ne demektir, gazi ne anlama gelir, bu yüce insanların anaları nasıl ağlar ve gözyaşı onlar için ne ifade eder? Yurdumuzun büyük illerinde bu insanlara karşı vefasızlığın ötesinde kabalık da yapanlar olduğunu görüyoruz, duyuyoruz.
Devletin kamu hizmetlerine tahsis ettiği aracı babasının malı zannederek topluluğun içinde utanmadan devlete belâ okutmak gafletine kapılan bu kişiler, dilerim o lânet ve beddualar içinde boğulsunlar. Devlet için hayatını ortaya koymuş bir kişi olarak beddua etme hakkını kendimde görüyorum. Pervasız cahil adamların PKK yandaşı olduğuna hiç şüphe etmemek gerek.
Daha önce İstanbul Beşiktaş’ta meydana gelen olayda yaşlı gaziyi özel halk otobüsü şoförü hem de yağmurlu havada ücret ödemediği için otobüsten indirmiş, başka bir olayda ise şehit astsubayımıza haciz kararı aldırılmış ve sonradan uygulama kaldırılmıştı.
Antalya’da son durum
Son olarak Antalya’da “ücretsiz” yazan kartıyla bir gazimiz belediye otobüsüne alınmadı. Kendisini babasının çiftliğinden mülk bağışlaması istenmiş gibi gören iri yarı şoför, 69 yaşında polis gazisini kapıdan içeri sokmuyor. Seni gafil adam! Bu şoför, görevden atılmış. Çalıştığı kuruma zarar verdikten, bir gaziyi kırdıktan ve halkın nefretini kazandıktan sonra…
Benzer ödetme çirkinlikleri daha önce de yaşanmıştı. Gözlerini dış dünyaya kapatmış, sadece çıkarlarını düşünen kişi ve kuruluşlar! Lütfen biraz başınızı kaldırın ve etrafınızda olup bitenlere kulak verin. Çevremizde gelişen ve çevrenizde oluşan durumlar bu kişi veya kuruluşları ne yönden ilgilendirir, neler kendilerine görev olarak düşer?
“Vaziyetten vazife çıkarmak” deyimi bir zamanlar alay konusu, tahrik vesilesi yapılmıştı. Hayat öngörüsüz olur mu? Tedbirsiz yaşanır mı? Basının diline düşmenin, halkın gazabına uğramanın veya ele âleme rezil olmanın gereği var mı? Koordinatör makamlar bu durumda hemen devreye girmelidir.
ABD’de gaziler
Kurulduğu günden beri irili ufaklı tam 13 savaşa katılan Amerika Birleşik Devletleri’nde bugün 25 milyon gazi yaşıyor. Bunların 2 milyonu da kadın.
Gazilerin sorunları çok çeşitli... Tıbbi bakım, yeniden toplumsal yaşama uyum sağlamada güçlükler, savaşa katıldığı dönemde işsiz kalmak bunların en başta gelenleri. Ülkedeki evsizlerin 200 binden fazlasının gazi olması da göze batan bir gerçek.
Gazilere destek
Amerikan hükümeti, 2004 yılında bu sorunların çözümü için tam 63,5 milyar dolar harcamıştır. Washington eski savaşçılarının tedavisinin ücretsiz yapılmasını sağlarken gazilerin kendi evlerini inşa edebilmeleri için kredi veriyor, eğitimlerini destekliyor ve iş bulmalarına yardımcı oluyor. Örneğin; Körfez Harekâtı sonrasında Amerikan kentlerinin sokakları, “İş önce gazilere” afişleriyle kaplıydı.
Neden bizde belediye otobüslerinden –daha doğrusu kamu vasıtaları- bazı sürücüler gazilere karşı kaba davranıyorlar. Kurum içi eğitimlerde bu konulara önem verilmiyor mu?
