Yaklaşık bir haftadır Türkiye gündemine oturan isim Hacire Anne. Oğlunun terör örgütleri tarafından alıkonulduğu haberini alır almaz harekete geçen yürekli bir anne. Hani hep derler ya bir annenin evladı yapamayacağı şey yoktur diye, Hacire anne bunun en güzel örneği oldu. Belediye binasının önünde sessizce oturup günlerce yerinden kalkmayarak belediyenin önünü kendine mesken ederek haklı direnişini günler sonra kazandı ve oğluna kavuştu.
Normal hayatta ve sosyal hayatta da birçok sorunla ve haksızlıkla karşılaşıyoruz.Bu problemleri kendi aramızda konuşuruz fakat nedense toplum olarak genelde bir eyleme geçemiyoruz.Bazen tek bir kişinin yapacağı bir hareketle bizlerde cesaretlenip eylemi harekete geçirebiliyoruz. Tıpkı Diyarbakırda giderek artan ve büyük bir halka şekline gelen anne ve babaların çocuklarını terörün pençesinden kurtarmak istemesi gibi.Yıllardır Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgesi'nin en büyük sorunlarından olan küçük yaşta ki çocukların terör örgütlerine karışması. Aslında bu yıllardır var olan büyük bir sorunun gün yüzüne çıkması ve Hacire Anne ile gelen büyük bir adımdı. Anneler meğerse ateşi yakmak için tek bir kıvılcım bekliyorlarmış.Başlatılan eylemde sayıları giderek çoğalan ailelerin her birinin farklı hayat hikayeleri ve bazen sözlerle anlatılmayacak evlat acıları varmış.
Hacire Anne var olan ancak dillendiremediğimiz acıların,haksızlıkların nasıl çözülebileceğini bize göstermiş oldu.Toplum olarak bir Anadolu kadınından bundan sonra haksızlıkları gördüğümüzde feyiz alabiliriz. Hiç bir zaman olaylar karşısında "ne yapabiliriz ki?" demek yerine SUSMAYALIM...
