Deniz, evin tek çocuğuydu. Bir kardeşi olsun ister miydi bilinmez. Kendisi ilkokul dördüncü sınıfa giderken dünya genelinde bir salgın hastalık yüzünde mart ayından itibaren okula gidemedi. Okul idaresinden gelen bir telefon ile beşinci sınıfa geçtiği bildirilmişti. Aslında o İlkokuldan mezun olmuş ortaokula başlayacaktı. Deniz annesine bir gün:
‘’Anne ben artık büyüdüm değil mi?’’ diye sordu. Annesi de:
‘’Şimdi bu da nereden çıktı. Sen zaten büyüksün’’ dedi. Bu söz Deniz’in çok hoşuna gitti. Her zaman; ‘’Sen daha küçüksün’’ diyen annesi dün ona: ‘’Sen zaten büyüksün’’ demişti. Annesinin, dün öyle, bugün böyle demesi içinde bir kuşku uyandırdı. Emin olabilmek için banyodaki aynanın karşısına geçti ama baktığında boyunun tamamını göremedi. Aklına birden annesinin yatak odasındaki elbise dolabının aynası geldi. Annesinin yanına gelerek:
‘’Anneciğim odanıza girebilir miyim?’’ dedi. Annesi:
‘’Ne yapacaksın ki odamızda’’ diye sorunca: ‘’Aynada boyuma bakacağım. Aynalar hiç yalan söylemez diye bir söz duymuştum televizyonda’’ dedi. Annesi de:
‘’Evet; aynalar asla yalan söylemez de sana yalan söyleyen mi oldu?’’ diye sordu. Deniz annesinin bu sözü üzerine biraz durakladı, bir şeyler söyleyecek oldu ama sonradan vazgeçti. Sanırım biricik annesini üzmek istemedi…
