Dinimiz oku dedi, öğretmenimiz oku dedi, biz okumadık. Çok değer verdiğimiz büyüklerimiz oku dedi, biz yine de okumadık. Okullara gittik okul törenlerinde müdürlerimiz çok okuyunuz dedi, biz yine de okumadık. İçinizden bazılarının ‘’o kadar da değil’’ dediğini duyar gibi oluyorum. İşin aslı okumadık değil, okuduk elbette!.. Asıl sorun okumak değil; yeteri kadar okumamak…
Geçtiğimiz ay orta yaşta bir tanıdığım mülki amiri ziyarete gittim. Köy Enstitülerinin ‘’şiirsel bir dille’’ anlatıldığı iki adet kitabımı imzalayıp kendisine armağan ettim. Bu davranışıma çok memnun olan mülki amirimiz kitapları eline alınca birkaç dakika inceledikten sonra:
‘’Salih Bey öncelikle sizleri kutlarım’’ dedi. Daha sonra:
‘’Öykü, anı, roman türü gibi bir anlatım olsa anlarım. Köy Enstitüleri gibi engin bir konuyu iki kitap dolusu şiirlerle anlatmak çok kolay bir iş değil. Bunu yapabilmek için çok araştırma yapmış olmanız gerekir’’ deyince ben de:
‘’Sayın Kaymakamım bunu söylemek istemezdim ama Köy Enstitülerini şiirsel bir dille anlatabilmek için on bin sayfanın üzerinde kitap okudum/araştırdım’’ diye söylememle birlikte:
‘’Bizde bir konuda söz sahibi olabilmek için o konuyla ilgili en az on bin sayfa araştırma yapmak lazım gelir diye bir tabir vardır’’ dedi. Ben de:
‘’Böyle bir tabiri ilk defa duyuyorum’’ diye söyledim. Gerçekten de böyle bir sözü ilk defa duymuştum…
Veda ederek ziyaretimi tamamladıktan sonra kendi kendime ‘’ne kadar da doğru bir iş yapmışım’’ diye düşünmeye başladım.
Yaşadığım bu örnekten de anlaşılıyor ki; okumak yetmiyor, yeteri kadar okumak gerekiyor. Okumak, okumak, çok okumak! Demek ki biz ‘’hatayı yeteri kadar’’ okumamakla yapmış gibi görünüyoruz!
Hatasız kul olmaz diyelim ve hatalarımızdan arınarak yolumuza devam edelim
