Pandemi günlerinde yeni bir uygulama hayatımıza girdi. Adı “Hayat eve sığar” . Şimdi birçok yere HES Koduyla giriyoruz. Peki “Hayat eve sığıyor mu?” ! Değerli okurlar, hayatı sosyalleşerek yaşayanlar için, pandeminin olumsuz bir etki yarattığı kesin, bir de hayatı normal tempoda gidenler için de bambaşka bir dönem yaşandığı da gerçek. Ancak şurası da bir gerçek ki, ev olmadan da hayat olmuyor. En azından bizim aile için bunu söyleyebilirim.
Bugün,Maltepe Ardahanlılar Dernek Başkanı ve Uz.Eğitmen Yaşar Geler hocamdan pandemi ve yaşama getirdikleriyle ilgili çok güzel bir yazıyı sizlerle paylaşacağım. Bu arada Yaşar Hocamdan da okurlarımıza teşekkürleri var ve okurlara de teşekkürlerini iletiyor.
*********************************************************************
Hayat Eve Sığar Mı?
Hayat eve sığar. Zaten yaklaşık iki yıldır eve mahkûm yaşamıyor muyuz? Sınırlı, ölçülü bir hayat yaşıyoruz. Zor da olsa, sıkıntılı da olsa, mutsuz da olsak! Demek ki hayat eve sığıyormuş.
Hayat okula sığar mı?
Hayat, okula sığardı bir zamanlar. Evden çok okulda vakit geçirirdi öğrenciler, öğretmenler, yöneticiler, veliler ve diğer ilgililer. Ama bir afat geldi ki, hayat iki yıldır okula sığmaz oldu. Okulu evlere taşıdık. Hayat yine eve sığar oldu.
Hayat hastaneye sığar mı?
Hayat, hastaneye sığar. Çaresiz kalan, derdine derman arayanların son uğrak yeridir hastaneler. İnsanlar son bir çare olsun diye hastaneye giderler, sorunlarını çözmek isterler. Fakat yine de dönüp dolaşıp geldikleri yer evleri olur. Hatta birçok insan tedavisini bile evde yapar. İşte demek ki hayat yine de eve sığarmış.
Hayat eşe sığar mı?
Hayat, eşe sığar dersek ne kadar mantıklı olur bilmem. Ama hayatı yaşayabilmek için eş dışında da gerekli olgular, durumlar, insanlar, arkadaşlar, akrabalar vb. bir şeylere gereksinim duyar insanlar. Demek ki hayatın eşe sığdırılması da bir yere kadar. Kiminle ne şekilde ve nasıl yaşarsan yaşa yine eve gereksinim duyarsın. Hayat yine de eve sığarmış.
Hayat çocuğa sığar mı?
Hayat, çocuğa sığar dersin. Çocuksuz olmaz, çocukla mutluyum dersin. Ama bir bakarsın ki çocuk bile yok. Hatta çocuğunu bile görmekte zorlanırsın. Çocuğunu görmek için, onlarla buluşmak koklaşmak vs. için bile bazen bir telefonun ekranına muhtaç kalmışsın. Oysaki sığınacağın liman yine seni barındıran evindir. Demek ki hayat eve sığarmış.
Hayat, gönüle sığar mı?
Hayat, gönüle sığar dersin. Bir de bakmışsın ki gönül bile kırılmış, yok olmuş. Gönlüne girdiğin ya da gönlüne girmiş olan insanlar bile yok yanı başında! Demek ki hayat gönüle bile sığmazmış. Gönül bir yana ev bir yana. Hayat yine eve sığar olmuş.
Hayat işe sığar mı?
Hayat, işe sığar dersin. Çalışır didinir durursun. Ekmek kapısıdır, kazanıp hayatını sürdüreceksin. Fakat bir bakmışsın ki, hayat işe de sığmaz olmuş. Kazanmak bir yana, yine de eve dönmelisin. Hatta işi bile eve taşımışsın. Home ofis çalışmaya başlamışsın. Yani hayat işe sığmamış, yine eve sığmış.
Koşullarımız ne olursa olsun, ev olmadan hayat olmaz. Hayat her zaman eve sığar.
