Şiiri ve yazısı için Durmuş Türker hocamıza çok teşekkür ediyoruz.
**************************************************************************
Çandarlı’dayım…
Çokça kooperatifin kurulduğu bir yer burası.
Bu güzel ve mahsun ülkemim her yerinde olduğu gibi,
Burasının da çok güzel(miş) doğası.
Ayaklarını denize uzatmış, başını dağa
Ve her daim burda denizle dağ iki ateşli sevgili gibi dudak dudağa.
Ben ki günü daha çok yaşamak için,
Uykumdan alır uyanıklılığıma veririm ya
Alıştırdım kendimi her sabah erkenden kalkmaya.
Bugün de öyle yaptım yine;
Azıcık yatma isteği duysam da yüz vermedim kendime.
Pamukpınar için yazdığımız kitaptan bölümler okudum önce;
Derken bir yağmur başladı inceden ince.
Yağmur ki özlediğimiz ve beklediğimiz şeydi günlerce…
Şimdi ben işte o yağmuru dinliyorum olanca dikkatimle.
Bir yağıp bir duruyor ama… Nazlanıyor mu ne.
Kim bilir belki de biraz öfkeli;
Üzerine düşeceği toprakların ölçüsüzce ve hoyratça tüketildiğine.
Öfkesinde de binlerce kez haklı bence;
İnsanlar ki kıyıya ev yapmakla yetinmiyor;
Evler kuruyorlar ta dağların tepelerine.
Oysa doğa dertleniyor bundan ve sızlanıyor da:
“Yapmayın, etmeyin; bir gün gelecek tükeneceğim;
Bundan en çok da siz zarar göreceksiniz.” diye.
Üzülüyor, hem kendinin ve hem de tüm canlılar için yaşamın biteceğine.
Bunları düşündüm dostlar, bunları düşündüm;
Hem de yüreğim sızlayaraktan ben;
Dışarıda o nazlanan yağmur yağarken…
