Gecenin sessizliğini gökyüzünde dans eden ışıklar bozduğunda, insan ister istemez doğanın büyüsüne kapılıyor. Aurora ya da bilinen adıyla “kutup ışıkları”, sadece bir atmosfer olayı değil; aynı zamanda insanın evrendeki yerini sorgulamasına neden olan bir doğa harikasıdır.
Aurora Borealis (Kuzey Işıkları) ve Aurora Australis (Güney Işıkları), Güneş’ten gelen yüklü parçacıkların Dünya’nın manyetik alanıyla çarpışması sonucu ortaya çıkar. Bu çarpışmalar, gökyüzünde yeşil, mor, pembe hatta kırmızı gibi renklerle ışık şölenine dönüşür. Her biri benzersiz, her biri bir tabloyu andırır.
İskandinav mitolojisinde bu ışıkların tanrıların kılıçlarının parıltısı olduğuna inanılırdı. Bazı Kızılderili kabileleri ise auroraların ruhlarla iletişim kurmanın bir yolu olduğuna inanır. Bilimle açıklanabilen bir doğa olayı olsa da, auroranın yarattığı etki hâlâ mistik ve ruhani.
En net biçimde kutup bölgelerinde gözlemlenebilen bu ışıklar, son yıllarda Güneş’teki artan aktiviteyle birlikte daha güney enlemlerden de görülebilir hâle geldi. Geçtiğimiz aylarda Türkiye’nin bazı bölgelerinden bile Kuzey Işıkları gözlemlendi. Bu durum hem gökbilimciler hem de doğa tutkunları için büyük bir heyecan kaynağı oldu.
Peki, bu ışıkların peşine düşmek hayal mi? Aslında değil. Norveç’in Tromsø kenti, İzlanda’nın kuzeyi, Kanada’nın Yukon bölgesi ya da Finlandiya’daki Lapland gibi bölgeler her yıl binlerce ziyaretçiyi ağırlıyor. Ama şunu da unutmamak gerekir: Aurora’nın görülmesi garantili değildir. Gecenin karanlığında saatlerce bekleyip hiçbir şey göremeden dönme ihtimali de var. Fakat o an geldiğinde, yani gökyüzü birden yeşil bir perdeyle aydınlandığında, tüm bekleyişin değdiğini anlarsınız.
Aurora, bize evrenin sadece bilimsel değil, aynı zamanda duygusal bir yüzü olduğunu da gösteriyor. Belki de bu yüzden, onun altında duran herkes sessizleşir; çünkü kelimeler yetersiz kalır.
Gecenin içinde kaybolan ama gökyüzünün ışığında yeniden bulunanlara selam olsun.
