Sosyal medya günümüzün
vazgeçilmez tutkusu. psikoloji-
mizi etkileyen sanal bir ağ.
Bazen araştırmalara bazen
başkalarının sosyal medya
sayfalarına saatlerce bakarak
vakit geçiriyoruz. Genel olarak
hep mutlu insanlar, mutlu pay-
laşımlar, şık köşeler, objeler
görüyoruz .Paylaştığımız fotoğ-
raarın yüzde 90'ında mutlu
görünüyoruz. Peki gerçekten
mutlu muyuz o karelerde
yoksa "mış" gibi mi yapıyoruz.
Sosyal ağlara baktığımızda yaşamda mutlu olmayan kişi sayısı yok gibi .Görsellere baktığımızda sanıyoruz ki herkes mutlu. Bu gerçek mutluluk mu yapay mı yoksa mutlu olma çabası mı? Uzmanlara göre ise "ne kadar mutluyuz "temalı fotoğraarını paylaşan çiftlerin çoğu- nun içsel eksiklik yaşadığından mutluluk pozlarını ver- diklerini söylüyorlar. Gerçek anlamda mutlu olan çiftlerin bunu gözler önüne sermeye gerek duymadıkları payla- şımlarının ise çok az, öz kareler olduğu belirtiliyor.Bazen ellerimize telefonu ilk aldığımızda ilk olarak instagram' sayfalarında kendimizi buluruz. sabahın ilk ışıklarında bile takip ettiklerimiz paylaşım yapıyor mutluluk saçı- yor.Biz sosyal medyada paylaşılan bu anları seyrettikçe zannederiz ki herkes çok mutlu, kimse sorun yaşamıyor, o ne kadar keyii, bu ne kadar dertsiz tasasız, peki biz neden öyle değiliz? Her şey bizi mi buluyor? neden biz? gibi sorular gelir akla...
Araştırmalar gösteriyor ki; Sosyal medya üzerinden başkalarının mükemmel mutlu yaşam tablolarını "pasif şekilde" takip eden kişilerin, gerçek hayatlarında mutsuz olmaları daha muhtemel. kopenhag'da bir üniversitede yapılan bu araştırmaya göre aşırı sosyal medya kulla- nımı kişilerde "kıskançlık, imrenme" duygularına sebep olmakta. kişilerin sürekli mutlu tablolarını görmek, kişi- lerde sürekli mutlu olma, eğlenme, zevk alma hissi uyandırmakta ve gerçekle uyuşmadığı için ise kişilerde kıskançlık, depresyon ve çeşitli ruh sağlığı bozuklukları ortaya çıkartabilmektedir. İnsanlar sosyal medyadaki popülaritelerinin hayatlarını etkilemelerine izin veriyorlar. Bunu artırmak için sanal karakterler, sanal mutluluklar oluşturuyorlar. Bazı kişiler bu sanal gerçekliğe kendilerini kaptırıp gerçek kişiliklerinden çok farklı proller yaratı- yorlar. Peki, gerçeklik ile sanal gerçeklik arasındaki pro- llerimiz neden bu kadar farklılaşıyor. Bunun ana nedenlerini aşağıdaki şekilde sıralamak mümkün. İlgi ih- tiyacı; gerçek hayatta kimse için ilgi çekici bir kişilik değil- ken sosyal medyada ilgi ihtiyacını doyurmak mümkün olabiliyor.Mutsuzlukları gizleme ihtiyacı; sosyal medya, gündelik hayatında mutlu olduğu düşünülen insanların yanında mutsuzlukları saklamanın ve bakın ne kadar mutluyum demenin bir yolu olarak kullanılıyor. Çocukları ile kahkahalarla gülen mutlu pozlarını paylaşan insanlar bakın ne kadar eğleniyoruz mesajını vermeye çalışıyor. Peki bizler gelişen teknolojiye nasıl ayak uydurmalıyız. instagram, snapchat, twitter, facebook kısaca tüm sos- yal medya önümüze yeni ufuklar açıyor. Bunu etkin kul- lanıp kendi adımıza faydalı hale getirebilir ve olumlu etkilerini gündelik hayatımıza ve iş hayatımıza pozitif etki yaratacak şekilde yayabiliriz. Daha pozitif daha mutlu hayatlar yaşamamız için kullanabiliriz. Ya da sa- dece vakit öldürdüğümüz, sanal kişilikler yaratıp sahte arkadaşlıklar kurduğumuz, bir araç olarak kullanabiliriz. Böylece olduğumuzdan daha yalnız, daha depresif ve daha mutsuz hayatlar oluşturabiliriz. Sosyal medyayı etkin kullanmayı öğrenmek ve çocuklarımıza da öğrete- bilmek zorundayız. Yeni nesil sosyal medyanın ve sanal gerçekliğin içine doğdu. Bunu etkin kullanmayı öğrene- mez ve öğretemezsek yeni nesil daha mutsuz olacağa benziyor.
