Mazarr, her iki tiyatroda da barış zamanında önemli bir varlığın kısa vadede mümkün olduğu konusunda muhtemelen doğrudur.
Ancak en az bir bölgedeki savaş, görmezden gelinmeyecek gerçek ve büyüyen bir olasılıktır. Çin veya Rusya ile doğrudan çatışmalar son yıllarda daha olası hale geldi ve ABD liderlerinin söylemleri ile ülkenin askeri yetenekleri arasında oldukça büyük bir boşluk var. Politika yapıcılar hem Çin'i hem de Rusya’yı süresiz olarak caydırmaktan bahsetse de 2018 Ulusal Savunma Stratejisi, ABD'nin iki büyük güce karşı dursun, aynı anda iki bölgedeki savaşlarla savaşmaya yetecek güçleri sürdürme plan- larını etkili bir şekilde terk etti. Bugün ABD ordusu, Çin ve Rusya'ya karşı aynı anda tam ölçekli operasyonlar yürütemiyor. ABD'nin muhalieri bunu biliyor ve bu bilgi onları Washington'un taahhütlerini test etmeye teşvik edebilir. Başka bir deyişle, barış zamanı caydırıcılığı ve savaş zamanı savunması birbiriyle bağlantılıdır. Yeter- siz savunma caydırıcılığı zayıatır, bu nedenle barış planları savaş planlarından ayrılamaz. Rusya'nın 2022'de Ukrayna’ ya savaş ilan etmesinden bu yana artan riski kabul eden ABD müttekleri hem Avrupa hem de Asya'daki Washington'u bölgelerine daha fazla kaynak ayırmaya çağırdı. Fakat bu durum ciddi anlamda ülke ekonomilerini zorluyor. Tek kutuplu dünya tam anlamıyla sona erdi ve Amerika Birleşik Devletleri yükselen bir Asya rakibi ile karşı karşıya. Neyse ki kimsenin böyle bir kumar oynamasına gerek yok. NATO ve AB'nin Avrupa devletleri, Rusya'nın toplayabileceğinden çok daha fazla gizli askeri güce sahiptir. Dünya Bankası'na göre, AB’nin GSYH’si 2021'de Rusya'nın GSYH’sinden dokuz kat daha büyüktü ve Ukrayna'daki savaş açığı daha da genişletti. AB üyelerinin çok kötü niyetli askeri harca- maları bile zaten Rusya'nınkinden neredeyse dört kat daha fazla ve AB, Rusya nüfusunun kabaca üç katına sahip. Dahası, Moskova'nın güçleri Ukrayna'daki savaş nedeniyle bozulmuş ve Avrupa'ya kaynaklarını etkili ve koordineli savunmalara dönüştürmesi için benzersiz bir pencere açmıştır. Mazarr, Avrupa'da savaş olasılığını göz önünde bulundurduğunda, AB- D'nin bölgenin güvenliğine olan bağlılığının mevcut se- viyesinin maliyetlerini küçümsüyor.
Mazarr, Washington şimdi geri çekilse bile, Avrupa'- daki bir savaşın ABD'yi geri çekeceğini ve böylece ilk etapta geri çekilmenin faydalarını geçersiz kılacağını iddia ediyor.” Avrupa'nın acımasız bir otokrata karşı yaşamı için savaştığı gibi bir ABD başkanının oturup hiçbir şey yapamayacağı düşünülemez " diye yazıyor. Ancak hiçbir şey yapmamakla Birinci Zırhlı Tümeni konuşlandırmak arasında bir fark dünyası var. Amerika Birleşik Devletleri, Kiev'e silah, eğitim ve istihbarat sağlayarak doğrudan savaşa girmeden Ukrayna’daki savaşın gidişatını değiştirdi. Rusya bir NATO üyesine saldıracak olsaydı, Amerika Birleşik Devletleri bir dizi misilleme seçeneğini elinde tutacaktı. NATO'nun V Maddesi, üyelerinin “Kuzey Atlantik bölgesinin güven- liğini sağlamak ve sürdürmek için silahlı kuvvet kul- lanımı da dahil olmak üzere gerekli gördükleri önlemleri almalarını gerektiriyor.”
ABD'nin en başından itibaren savaşa katılmasını gerektirmiyor, herhangi bir şekilde savaşmak çok daha az. Avrupa kendini korumak için daha fazlasını yapa- bilseydi, Amerika Birleşik Devletleri daha azını yapa- bilirdi gelecek yıllarda potansiyel olarak çok daha azını yapabilirdi. Her şeyden önce, Rus tehdidi doğru bir şekilde ölçülmeli ve şişirilmemelidir. Öngörülebilir gele- cekte Rusya, Avrupa kıtasını istila edecek ve böylece ABD'nin hayati çıkarlarını tehdit edecek askeri güç ve ekonomik kaynaklardan yoksun olacak. Ukrayna'nın başarısız işgali, Rusya'nın komşularının Moskova'nın hırslarını kontrol etme konusundaki açık arzusu gibi, bu gerçeği de gösterdi. Rusya bir Avrupa hegemonu olamayacağı için Washington'un ABD'nin çıkarlarına yönelik tehditle orantılı gerçekçi politika seçenekleri geliştirmesi gerekiyor. Amerika Birleşik Devletleri, büyük ölçüde açık deniz birliklerinin varlığıyla yapıcı bir NATO mütteki olarak ömrünü devam ettirecektir. Şu an için her iki tiyatroda da caydırıcılık başarılı olsa bile, statükoyu korumak önemli uzlaşmalar gerektiriyor.
