40’lı yaşlarımdan bu yana, insanın bu dünyada oluşmuş bir canlı türü olmadığına inanıyorum. Her canlı türünün dünyada bir işlevi var ve hiç biri tek başına dünyayı yok edebilme gücüne sahip değil. Mutlaka ona engel olacak başka bir canlı türü de var.
Bir tek insan bu düzen içinde anlamsızca yer alıyor. Görünürde yok etmek, kirletmek, tüketmek ya da bozmak dışında hiç bir işlevi yok insanın. Adem ve Havva bile bu dünyaya ait değiller. Sonradan buraya gönderiliyorlar. Yani dini metinlerce de onaylı bir durum bu.
Ta ki dünyayı muhteşem bir yer yapma iradesine de sahip olmak gibi bir özelliğini kullanmaya başlayana dek. İşte bu "İnsan", burada da diğer canlı türlerinden ayrılıyor.
Dünyadaki başka canlı türleriyle aynı gezegende birlikte yaşamak dışında bir ortaklığı olmayan insanın, yabanıl doğanın yasalarına göre biçimlenmesi de anlamsız. Yani, doğada var olan yırtıcı ve av dengesi insan için geçerli olamaz. Güçlünün ayakta kaldığı, büyük balığın küçük balığı yuttuğu, "besin zinciri" filan insana uymuyor. İnsan, belki ilk zamanlarında doğayı taklit etmiş olabilir ama o zaman da güçsüzken güçlüden korunmayı bilmiş.
. Böyle bir döngünün içinde sıkışmış insan, "insan" olamaz. İnsanın önündeki tek sınır ömrüdür. Bunu da bilgiyi gelecek kuşaklara aktararak çözmüştür.
. En çok paraya, en çok silaha, en çok güce ve en acımasız yüreğe sahip olanların yönettiği dünya cehennemdir. Bu kural geçerliliğini sürdürdükçe insanlar sürü hayvanına döner. O zaman sürüler halinde yok edilmesi de kaçınılmazdır.
. Karnının doyduğuna şükreden insanla altından tuvaleti olan insan aynı sefalet içindedir.
. Özetle; iki tür insan vardır. İnsan sıfatındakiler ve kendisini insan olarak tanımlayanlar. İnsan sıfatındakiler baskın gelirse kıyamet kaçınılmaz olur ki adım adım yaklaşıyoruz. Dileğim, yıldız tozu olduklarının bilincinde olanların kazanması.
