Köşe yazısı için çok kıymetli şair ve yazar Durmuş Türker hocamıza teşekkürlerimizi iletiyoruz.
××××××××××××××××××××××××××××××××××
Evet ya! Yaşamı sevmek bir şeyleri sevmekle başlar. Hele bir de sevdiğiniz seyler insana, insanlığa yakışır şeylerse.
İnsan, evrendeki her şeyle etkileşim içindedir. Her etkileşim mutlaka bir sonuç doğurur. Bu yüzden etkileşim önemlidir. Özellikle de insanın insanla, insanlarla etkileşimi daha daha önemlidir.
Her tür etkileşim içinde bir düşünceyi, bir duyguyu barındırır. Düşünce bilim temelli, duygu da sevgi temelli ise, böylesi etkileşimlerin sonucu kaçınılmaz bir biçimde insanlığın yararınadır. Yok eğer tersi bir durum varsa, yani düşüncede bilim dışılık, duyguda da kin ve nefret varsa bu defa da sonuç kaçınılmaz olarak insanlığın zararına olur.
Bugünün dünyası için hiç kimse içinde huzur var, gönenç var, sevgi var diyemez. Tekniğin ve fennin ulaştığı düzey nedeniyle günden güne küçülen ve neredeyse avcumuzun içine sığar duruma gelen dünyadan gelen görüntülü haberler dedirtiyor bunu bana. Kötülük öyle azgın ki neredeyse bütün dünyanın gücü yetmiyor bu adamlara. Elbette yalnız değiller, başka başka yerlerin kötüleri de var arkalarında. Bir de aklı fikri kavgada, kötülükte olup da ikiyüzlü bir şekilde barış yanlısıymış gibi davrananlar var sırada.
Geneldeki bu durun ne yazık ki özele de yansıyor. Dünya ile birlikte ülkemiz de kötülüğün batağında. Benim kanıtlamama ne gerek var, son günlerde olup bitenler ortada. Kıyım var, zulüm var, bir de yetmemiş gibi ölüm var. Bütün bunların temelinde ise sevgisizlik ve bir de eğitimsizlik var. Kötülük öylesine sarmış ki her yanı ve yaşamı öylesine ağırlaştırmış ki…taşıyacağız deseniz bile nereye kadar. Bilinsin ki bu bir bataklıktır ve bataklıkta kim daha çok çırpınırsa o daha çabuk batar. “İyi de hiç mi çaresi yok bu işin”, diyeceklere derim ki “olmaz olur mu, elbette var.” Hep diyorum ya “örgütlü kötülüğe” karşı ancak “örgütlü iyilik” iş yapar.
Bir daha başa dönelim ve “bir şeyleri sevmeli insan” diyelim. Türküleri sevmeli örnegin. Türkülerin içindeki öz, iyi insan olmamıza yeter. Kötülüğe eli kalkmaz türkü sevenlerin. William Shakespeare, “Bir ulusun türkülerini yakanlar, yasalarını yapanlardan daima daha güçlüdür.” der. Türküler ki özünde hep dostluklar, sevgiler, direnişler, seviler içerir. Kurtuluş sevgide, yürekten gelen sevgidedir.
