Köşe yazısı için çok kıymetli şair ve yazar Durmuş Türker hocamıza teşekkürlerimizi iletiyoruz.
××××××××××××××××××××××××××××××××
Her yanı kötülüğe kesmiş olan dünyada ne çok gereksinimimiz var iyiliğe bilemezsiniz. Kötülük ki kötüdür adı üstünde, belki azdır ama çok azgındır yeryüzünde. Öylesine azgındır ki, canına okur kendisini yenmek isteyen iyiliğin de.
Kötülük insana özgüdür, bilerek ve isteyerek yapılır ve iş daha daha kötüye varır us ile vicdan bir araya gelmediğinde. Savaşlar var ya şu savaşlar…çocuklara bile kıyan, yeryüzünü kana bulayan, azdıkça azan ve de bir türlü uslanıp, usanmayan. Bunca olana bakınca da insanlığından utanç duyuyor gerçekten insan olan.
İyilik sahiden iyidir ve de iyilik de insan işidir. İyiliğin içinde de us vardır kuşkusuz ama asıl iş vicdandadır. O girmişse işin içine, kötülüğe varan bütün yollar kapanmış demektir. Bilinmelidir ki “vicdan” denen şey çok insanda da vardır ve sayıları vicdansızlardan kat kat da fazladır. İyi de “nasıl oluyor da iyillik kötülüğü yenemiyor” diyenlere sözüm şu olacaktır: kötülük örgütlüdür yeryüzünde ama iyilik bunu tam olarak gerçekleştirememiştir. Erki bir biçimde ele geçiren o örgütlü azınlık, dünyanın başına beladır. Bireysel vicdan, bir türlü “toplumsal vicdan” haline gelememekte, örgütlenememekte ve ne yazık ki kötülüğe engel olamamaktadır.
İyilik sahiden iyidir ve azgın kötülük insanlığın ve belki de bütün dünyanın sonunu getirmeden örgütlenmelidir. İyi olan ve iyilik isteyen herkes, gecikmeksizin bir araya gelmeli ve örgütlü bir büçimde kötülüğe dur demelidir. Israrla ve inatla derim ki; iyilik iyidir! İyilik ki ustan çok vicdan işidir…
