"Lig'de her takım yılda iki kez Fenerbahçe ile maç yapar." Bu sözü TV'de duydum. Galatasaray'lı ya da Trabzonspor'lu bir gazeteciye atfedilerek söylenmişti...
Bir de "Fenerbahçe Cumhuriyettir" sözü var. Bu sözün doğruluğunu da TSK ve yargıyı hallaç pamuğu gibi dağıtan, iş dünyası ve medyayı tir-tir titreten dinci örgütlerin Fenerbahçe karşısında nasıl çaresiz kaldıklarında test etmiştik...
Yakışıklı ve hoş sohbet bir kadın veya adam olabilirsiniz. Fakat ortamda çevresindeki insanları kendine çeken birisi vardır. İşte o Fenerbahçe'dir.
Kıskansanız da böyledir...
Sizin takımınız dünyanın büyük otomobil şirketi Toyota gibi olabilir. En sorunsuz araçları da üretiyordur. Fakat, Fenerbahçe Alfa Romeo dur. Ufak tefek sıkıntılar yaşatsa da onun verdiği hazzı başka bir araçta bulamazsınız. O, aşk ve tutkunun bileşimidir. Sizin ürettiğiniz her on modelin sekizi yıllar içinde hurdaya çıkarken Alfa'nın ise sekizi klasik olur...
Türk Halk Müziği gibi bir deryayı düşünün. Ama Neşet Ertaş'ın hiç var olmadığı bir derya. Ya da Sezen Aksu'nun olmadığı bir Türk Pop müziği tarihi. Nasıl, güzel olur muydu? Fenerbahçe Neşet Ertaş'tır, Sezen Aksu'dur. Onlar olmazsa eğer, çocukluğuna, güzelim aşklarına, yürek acılarına, unutulmaz tatil anılarına eşlik edecek şarkıların, türkülerin yoktur artık. Anıların sağır olmuştur...
Hababam Sınıfı'dır Fenerbahçe. İnek Şaban, Damat Ferit, Güdük Necmi, Tulum Hayri'dir. O harika müziği ile Melih Kibar'dır. Okulu kırıp maça gitmektir. En sıcacık filmlerimizde Münir Özkul'un boynundaki atkı, başındaki beredir...
Çocukluğumuz, gençliğimiz, heyecanımızdır. Her Anadolu takımının bileğini bükmek için can attığı, her futbolcunun gol atmak için hayal kurduğu takımdır Fenerbahçe.
O, sessiz statları ağzına kadar dolduran takımdır...
Fenerbahçesiz bir lig kimseyi mutlu etmez. En koyu Fenerbahçe düşmanlarını bile.
Bir de unutulmaması gereken bir kainat yasası vardır. Her şey karşıtıyla var olur.
