Şiiri için çok kıymetli yazar ve şair Durmuş Türker hocamıza teşekkür ederiz.
**************************************************************************
Bugün yine karşıma çıktı Leonardo da Vinci’nin o meşhur Mona Lisa tablosu.
Uzun uzun baktım yine o resme ve şaşa kaldım:
Yüzündeki o gizemli ve güzel gülüş ne kadar çok benziyor seninkine!
Seni gördüm ya o resimde…
Sanki kıpkızıl güller açtı yüreğimde,
Bülbüller kondu gül dalına ve senin sesin vardı dillerinde
Ve mevsim bahar oldu bende…
Uzun uzun baktım Mona Lisa’nın o mahzun duruşuna;
O duruş da senin o mahzun duruşunu anımsattı bana.
Anladım ki bir denizin derinliği, bir dağın yüceliğince sevmişim ben seni,
Anladım ki yüreğime yüklemişim bütün esrikliğiyle sana olan sevimi.
Ben ki…ne zaman bir gizemli gülüş görsem,
Ne zaman bir mahzun duruş…
Yüreğimin aynasında seni görüyorum, seni.
Sen de benim Mona Lisam’sın bil ki.
Nasıl taşırım bu sevinin ağırlığını demeden
Hiç ama hiç erinip, yerinmeden,
Ve hiç ama hiç asılı durduğu yerden indirmeden,
Yaşadığımca taşıyacağım yüreğimde o resmi.
Sen ki gözümde ve gönlümde Mona Lisa’dan da güzelsin;
Kıyas yaptımsa… Bağışla beni…
