“İnsan insana ev olmalı, çıkmaz sokak değil!” sözünü duyduğumda sahibini merak edip peşine düştüm. İnternetteki anonim sözlerden biri gibi görünüyordu. Sonra alâkalı bir başka söz bana bu satırları yazma cesareti verdi:
“Her çıkmaz sokağın, çıkmaz olduğunu anlamak için sonuna kadar yürümek zorunda bırakıldık.”
Hadi bakalım, buyurun ifadeye! Bu sözün sahibi İsmet Özel’di.
Umuttan gayret kesmeden, mücadeleden taviz vermeden bir yolda olmak… Yaşamak değil miydi aslında bunun adı?
Yoksa biz yanlışta ısrar edip hayal kırıklıklarına karşı savunmasız mı bırakmıştık kendimizi? Ya da sonunun ne olacağını bile bile kendi canımıza mı kast etmiştik?
Zihninizi karıştırmayacağım! Bakın, TV programlarında bize hiç acımayan şeylerden bahsediliyor! Zam, cinayet, soygun, talan ve çokça yalan…
Hane halkına yetecek kadar ekmek ve gıdayı temin etmek için gayretli olanlar, ülkemizdeki vergi rekortmenleri kadar konuşulmuyor mesela! Üstelik onlar “İsmimin açıklanmasını istemiyorum!” demeyecek kadar şeffaf hayatları yaşıyorlar.
Biz çıkmaz sokaktaydık, konuyu dağıtmayalım! Yine de yüreği temiz, güzel insanlar, kapılarına gelenlere çıkmaz sokak olmayacaklardır, biliyorum ama düşünmeden de edemiyorum: Ya insan insana çıkmaz sokakta rastlarsa!
“İşte o ancak iyi filmlerle romanlarda olur!” diyorsun biliyorum! Artık her şey hesaplı, planlı yaşanıyor. Kimi bunun adına “kariyer” kimi de “geleceğini sağlam temeller üzerine kurmak” diyor!
Peki ama devlet radyosundaki hüzzam makamındaki şarkılar kimin için çalınıyor? Artık huzurevlerini mesken bellemiş teyze ve amcaların gençlik yıllarını yâd edip “hey gidi günler!” demesi ihtimali için mi?
O hüzzam şarkılardan biri olan “Ömrüm seni sevmekle nihayet bulacaktır”ı en son kim radyo yayınına bağlanarak sevdiğine armağan etmiştir mesela?
Olur ya bir gün bir çıkmazda birine rastlanırsa yine de güzel şeylerin yaşanma ihtimali anında beliriverir diye ümit ediyorum. Yeter ki “Daha önceleri neredeydiniz?” diye feryada gerek kalmasın!
* * *
Bunca uğraşıp yazarak açıklamaya çalıştığım konuyla ilgili bir sokak sözü her şeyi özetleyiverdi:
“Bizi çıkmaz sokağa bırakıp yolun açık olsun dediler.”
Bedri Rahmi’nin “Ne zaman bir köy türküsü duysam şairliğimden utanırım.” dediği gibi ben de ne zaman bir sokak sözü görsem yazarlığımdan utanıyorum! Bu anlamlı sözü yazıya başlamadan önce görseydim hiç girmezdim bu konuya, affedin! Anlamlı söz sahibi olan tüm duvar yazıcılarına selamımı sunarım!
Selahattin Demirel
