Bozkırlarda kavruldu çocukluğum
güzel ötüşlü renkli kuşlar yoktu
yükseklerde akbabalar görürdüm
çiğdemi gelinciği papatyası
baharı getirirlerdi yine de
kuşkuşu ebe gümeci madımağı
akşamları rızık olur kaynatırdı ocağı...
ben bozkırları sevdim
bir de zengin yalnızlığımı
biraz büyüdüm denizi gördüm sonra
karadeniz hırçın deniz ilk aşkım deniz
kıyısında oltam ufkunda hayallerim
mevsiminde hamsi kokan sokaklar
fuar gazozum simidim yazlık sinemam
ilk gençliğim ilk günahım ilk biram...
ben denizleri sevdim
bir de dolu dolu yalnızlığımı
daha büyüdüm İstanbul'u gördüm
limanları garları meydanları
insanları gördüm her çeşidinden
savruldu gençliğim orta yaşım
aşkı ihanetleri terk edişleri
yalancı zaferleri
gerçek kaybedişleri gördüm...
ben kalabalıkların böyle ıssız olduğunu bilmezdim
bozkırın en sert rüzgarlarında üşümedim
lodosunda üşüdüğüm kadar bu şehrin
soğuk hiç böyle yakmamıştı tenimi...
ben bu şehri sevdim sevmesine de
böyle ıssız bir yalnızlık görmedim...
