Kıymetli sanatçı dostum Semra Sima bir paylaşım yapmış ve çokta güzel anlatmış hem dostluğu, hem paylaşımı, bende kısaca anlatıp kendimden bir konu katmak istedim.
İstanbul’dan Karasu’ya Semra Ablayı görmeye bir Ressam hanımefendi gitmiş 2 tane el emeği Tablosunu hediye götürmüş. Ne kadar güzel bir hareket yapmış. Aslında hediyeleşmek çok güzeldir.
Hediyenin büyüğü küçüğü olmaz, yarım elma gönül alma. Semra ablamda aynı kendisine hediye getiren hanım gibidir. Ben buradan kısaca girdim.Şuraya ikisine de bir bir kalp bırakıyorum.
*************************************************************************************
Gelelim Bana....
Sözüm meclisten dışarıya, geçmişte başka gazetelerde de haber veyahut haber-röportaj yapıp gönderdiklerim olmuştur.
Kendi önemli günlerde çıkardığım, gazeteme de bazı sanatçıların haberlerini yansıtmışımdır.
Burada önemli olan nokta şudur; her sayfa renkli baskı 1.sınıf kuşe kağıdındandır. Gazeteme veyahut bana teşekkür edenler oldu. Değerli sanatçılarımıza, değerli insanlarımıza da çok teşekkür ederim. Ama bırakın mütevazı bir hediye göndermelerini bir telefon açıp elinize emeğinize sağlık bile deyip teşekkür bile etmeyenler de olmuştur. Bunlara da haklı olarak sitemliyim. Bakın günümüzde bir renkli baskı gazete sayfasını editör 500 TL 'ye yapıyor.
Benim rahmetli anneannem derdi ki! “Bir komşuna bile giderken hiç bir şey alamazsan bir ekmek al götür.” derdi.
Efendim görgü çok önemlidir. Görgü ve illaki görgü öyle işte.
